Κάθεσαι στη Θύρα 7 και ζητάς το θάνατο ενός ανθρώπου;

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο το μίσος μπαίνει, πλέον, πάνω από την ιστορία ενός συλλόγου. Από την περηφάνια, τη μνήμη του. Ο θάνατος δεν μπορεί να έχει καμία θέση στη Θύρα 7. Γράφει ο Αλέξανδρος Σόμογλου.


Είχα πολλά… ποδοσφαιρικά να γράψω για το ντέρμπι του Φαλήρου. Για τον Ολυμπιακό, τον Σισέ, τον Λεμονή, τον ΠΑΟΚ της μίας τελικής εντός εστίας που εντυπωσίασε τον Λουτσέσκου. Δεν μπορώ να το κάνω, όμως. Δεν έχω κέφι σήμερα να γράψω για ποδόσφαιρο. Γιατί απλά, στην Ελλάδα πλέον αυτό που ονομάζεται ποδόσφαιρο δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό.

Έχετε καταλάβει τι συνέβη χθες στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»; Η λέξη «θάνατος» ανέβηκε σε πανό στα καθίσματα της Θύρας 7. Επαναλαμβάνω: Η λέξη «θάνατος» ανέβηκε σε πανό στα καθίσματα της Θύρας 7.

Το ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει χαθεί πλέον ο σεβασμός ακόμη και στην αξία της ανθρώπινης ζωής, δεν με σοκάρει. Ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι ο πρώτος που ακούει ή διαβάζει κατάρες για τον ίδιο και την οικογένειά του. Τα ίδια έχει ακούσει και έχει διαβάσει στο παρελθόν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Και για να μην υποκρινόμαστε όλοι οι παραπάνω έχουν συμβάλλει, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο με τις πράξεις τους ή την απάθειά τους, στη μετατροπή των ελληνικών γηπέδων σε άσυλο… καμένων  εγκεφάλων. 

Η λέξη «θάνατος», λοιπόν δεν με σόκαρε. Το ότι κάποιοι άνθρωποι (ο Θεός να τους κάνει ανθρώπους) ευχήθηκαν θάνατο σε κάποιον συνάνθρωπό τους, καθισμένοι στα σκαλοπάτια της Θύρας 7, ναι με σόκαρε…

Γιατί η Θύρα 7 δεν είναι οποιοσδήποτε χώρος, οποιουδήποτε ελληνικού γηπέδου. Για κάθε αγνό Ολυμπιακό, η Θύρα 7 αποτελεί μνημείο σεβασμού, τιμής και περηφάνιας. Αποτελεί σύμβολο της ίδιας της ιστορίας του συλλόγου.

Οι οπαδοί που ύψωσαν το πανό που ευχόταν θάνατο στον Ιβάν Σαββίδη το βράδυ της Κυριακής στο χώρο που στις 8 Φεβρουαρίου 1981 είχαν χάσει τη ζωή τους 21 άνθρωποι, πιθανότατα δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία οπαδών.

Κάποιοι ανήκουν σίγουρα στην κατηγορία των… ανθρωποειδών. Κάποιοι άλλοι πιτσιρικάδες (που πιθανότατα να μην γνωρίζουν καν τι συνέβη πριν από 36 χρόνια) ίσως και να θεώρησαν μαγκιά τη συμμετοχή τους στο όλο σκηνικό. Άλλοι, πάλι, μπορεί να μην ενδιαφέρθηκαν καν τι ακριβώς έλεγε το γραμμένο στα ρώσικα πανό. Αρκεί που έγραφε για τον Σαββίδη.

Όχι, η συγκεκριμένη πράξη δεν έθιξε τον Σαββίδη. Η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί προσβολή, αποτελεί βλασφημία απέναντι στον ίδιο τον Ολυμπιακό, απέναντι στην ίδια του την ιστορία. Και η συγκεκριμένη χυδαία πράξη στα σκαλοπάτια της Θύρας 7, δεν μπορεί να περάσει στα ψιλά, δεν μπορεί να μπει κι αυτή κάτω από το χαλάκι επειδή ο Ολυμπιακός κέρδισε ή έχασε σε ένα ντέρμπι.

Κύριοι, το βράδυ της Κυριακής, η λέξη «θάνατος» εμφανίστηκε ξανά στο χώρο της Θύρας 7. Και εμφανίστηκε από «ερυθρόλευκα» χέρια. Να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, αλλά όχι σήμερα…

Με λύπη μου διαπιστώνω ότι το θέμα περνάει στα ψιλά. Και δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά. Όχι επειδή κάποιοι έβρισαν τον Σαββίδη, αλλά επειδή η λέξη «θάνατος» υψώθηκε στη Θύρα 7! Επειδή κάποιοι βεβήλωσαν με τον χειρότερο τρόπο την ίδια την ιστορία του Ολυμπιακού. Αν δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά από την ίδια την ΠΑΕ, από την ίδια την ηγεσία των Συνδέσμων, όλοι θα είναι συνένοχοι σ’ αυτή τη βεβήλωση.

Ειλικρινά, λυπάμαι που δεν γράφω σήμερα για ποδόσφαιρο. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως, υπάρχουν πλέον πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Διάολε, στη Θύρα 7 γράφτηκε χθες η λέξη θάνατος. Δεν είναι κάτι απλό. Δεν μπορεί να περάσει έτσι. Γιατί αν έχουμε φτάσει στο σημείο το μίσος για έναν άνθρωπο να μπαίνει πάνω από την ιστορία, την περηφάνια και τη μνήμη ενός ολόκληρου συλλόγου όπως ο Ολυμπιακός, φοβάμαι ότι ο δρόμος που έχουμε πάρει είναι πλέον χωρίς επιστροφή… 

Υ.Γ. Το πρωί του Σαββάτου έγραψα ένα άρθρο για τον Σάββα Θεοδωρίδη. Ειλικρινά λυπάμαι για τον οχετό σχολίων που το συνόδευσαν. Πραγματικά λυπάμαι... Και ζητώ πραγματικά συγνώμη από τη συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών (βάσει των στοιχείων στα Google Analytis το συγκεκριμένο κείμενο διαβάστηκε από περίπου 40.000 ανθρώπους) που είτε συμφώνησαν, είτε διαφώνησαν με το περιεχόμενό του, απλά κάθισαν και σκέφτηκαν. Δεν άρπαξαν ένα πληκτρολόγιο ή ένα κινητό και έγραψαν ότι τους κατέβηκε στο κεφάλι. Τους ζητώ συγνώμη, γιατί δυστυχώς η πλειοψηφία των άρθρων που δημοσιεύονται όχι μόνο στο SDNA, αλλά στο σύνολο του διαδικτυακού αθλητικού Τύπου, συνοδεύονται από ένα θλιβερό πάρτι «καμένων εγκεφάλων» όμοιων με αυτών που είχαν την έμπνευση να υψώσουν το πανό με τη λέξη «θάνατος» στη Θύρα 7. Ειλικρινά, συγνώμη...

*sdna.gr

🎁 ΤΩΡΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΆ* ΚΑΙ 20 ΔΩΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!
21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

loading...