Σαν να επέστρεψε απ' το... Εξπρές του Μεσονυκτίου!

Ο Μάριος Τριβιζάς γράφει για τη μεγάλη επιστροφή του Σέρχιο Αραούχο, για τον τρόπο που... κέρδισε η ΑΕΚ τον Τσίνο και για μια σημαντική διαχείριση... αποτυχίας ένα βράδυ του Γενάρη.




Το καλοκαίρι που μας αποχαιρέτησε ήταν δεδομένα ένα από τα καλύτερα της ΑΕΚ εδώ και πολλά χρόνια. Θα ήταν αρκετό για να συμβεί αυτό το γεγονός ότι εκδόθηκε η άδεια για το γήπεδο και εδώ και περίπου ένα μήνα παίρνει σάρκα και οστά το πρότζεκτ που είναι ικανό να αλλάξει τη μοίρα της. Σε αυτό προστέθηκε και η επιστροφή στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από έξι ολόκληρες σεζόν. Όμως, χωρίς τον Αραούχο, σίγουρα θα... έλειπε κάτι.


Πάντα τα σίριαλ που έχουν... happy end έχουν μεγάλη γλύκα. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση ήταν κάτι ακόμη πιο ξεχωριστό, αφού σε μια εποχή που τα πράγματα έχουν γίνει εύλογα πολύ επαγγελματικά, είδαμε να δένεται τόσο με μια ομάδα ένας ξένος ποδοσφαιριστής, που φόρεσε τη φανέλα της μόλις λίγους μήνες. Και να δίνει πραγματική μάχη για να συνεχίσει σε αυτήν. Του Σέρχιο, μάλιστα, ήταν από τις δύσκολες. Αλλά όσα «θα μείνεις εδώ» και αν άκουσε από τον πρόεδρο της Λας Πάλμας, εκείνος δεν συμβιβάστηκε και δεν σταμάτησε να παλεύει γι' αυτό που ήθελε.

Και αυτή η μάχη που έδωσε κόντρα στην ομάδα που κατέχει τα δικαιώματά του, ήταν εκείνη που στο τέλος έπαιξε τον κρίσιμο ρόλο, αφού όταν για ακόμη μια φορά το αφεντικό του ισπανικού συλλόγου άλλαξε τη συμφωνία και ξεκαθάρισε ότι συζητά μόνο δανεισμό και ΤΙΠΟΤΑ άλλο (επιβεβαιώνοντας ότι ο Τσίνο αποτελεί προσωπική του καψούρα), ήταν ο αγώνας που είχε δώσει ο παίκτης όλο αυτό το διάστημα που έκανε τον Δημήτρη Μελισσανίδη να κάνει ένα βήμα πίσω και να δώσει το ΟΚ για την ολοκλήρωση της μεταγραφής.

Πιστεύω ότι -πέρα από τον απόλυτα δικαιολογημένο εκνευρισμό- κάπου στο βάθος ο Μελισσανίδης μπορεί να καταλάβει λίγο και τον πρόεδρο της Λας Πάλμας. Και ο ίδιος είναι άνθρωπος που λειτουργεί πολλές φορές με το συναίσθημα και έχει ποδοσφαιρικές αδυναμίες. Ας αφήσουμε στην άκρη το υπάρχον ρόστερ και ας δούμε το παράδειγμα του Ρόναλντ Βάργκας. Η περσινή του συμμετοχή στη σεζόν της ΑΕΚ και ο διαφαινόμενος εντελώς... συμπληρωματικός ρόλος που θα είχε φέτος αν έμενε, υπό κανονικές συνθήκες θα οδηγούσαν τη διοίκηση στην απόφαση να μη του κάνει καν πρόταση. Όχι μόνο του έκανε, αλλά αυτή ήταν και πολύ καλή οικονομικά.

Φυσικά, υπάρχουν και παίκτες που βρίσκονται στην ομάδα και αποτελούν αδυναμίες του αφεντικού της ΑΕΚ, το οποίο γενικά λειτουργεί αρκετά με το συναίσθημα. Έχει φανεί αυτό σε αρκετές ακόμη περιπτώσεις αυτά τα τελευταία χρόνια, ακόμη και σε υποθέσεις παικτών που θα μπορούσαν να πουληθούν με πολύ περισσότερα χρήματα απ' όσα αποκτήθηκαν (Μάνταλος, Σιμόες κ.α.), όμως αποφασίστηκε η παραμονή τους. Ακόμη και ο Γιόχανσον, που βρίσκεται στο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα λόγω της τροπής που πήραν τα πράγματα, θα μπορούσε να έχει δοθεί στο παρελθόν με τα χρήματα που ήθελε τώρα η ΑΕΚ, αν είχε... ψαχτεί περισσότερο με τις κρούσεις που δέχθηκε για εκείνον και δεν είχε εστιάσει στην επιθυμία της να τον κρατήσει για χρόνια στην ομάδα.

Γι' αυτό και παρεμπιπτόντως, ακόμη και αν φτάσει η ΑΕΚ νέους παίκτες στο τοπ επίπεδο, όπως για παράδειγμα τον Γαλανόπουλο που βαδίζει ολοταχώς προς τα εκεί ή τον Γιαννούτσο που όλοι στην ομάδα τον πιστεύουν πολύ, δεν ξέρω κατά πόσο όταν θα έρθει η... κρίσιμη στιγμή, θα παρθεί η απόφαση να πουληθούν ή αν θα επικρατήσει το «να μείνει στην ομάδα και να χτίσουμε πάνω του». Και τα δύο έχουν την ποδοσφαιρική λογική τους. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο «επιβάλει» μια πιο εμπορική αντιμετώπιση των πραγμάτων, όμως τις επιτυχίες της η ΑΕΚ τις έχτισε πάντα πάνω σε ένα κορμό «αμετακίνητων» παικτών. Ελλήνων, αλλά και ξένων που ρίζωσαν στην ομάδα.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά θα φανούν στο μέλλον. Η ουσία του πράγματος είναι ότι η ΑΕΚ πήρε την απόφαση να αποκτήσει τον Αραούχο έστω και με απλό δανεισμό και με τη συγκεκριμένη κίνηση στην πραγματικότητα βγήκαν όλοι κερδισμένοι. Ο κόσμος... πήρε το δώρο που ήθελε, ο Σέρχιο θα παίξει στην ομάδα που επιθυμούσε και η Ένωση θα έχει για ακόμη έναν χρόνο στο ρόστερ της τον καλύτερο φορ του πρωταθλήματος. Συν τοις άλλοις, από τη στιγμή που δεν άφησε να πάει ο Αργεντινός δανεικός σε κάποια άλλη ομάδα, κράτησε το παιχνίδι στα χέρια της και όσον αφορά στο μέλλον.

Αν κάτι επιβεβαίωσε το φετινό καλοκαίρι, είναι ότι δεν μπορείς να κρατήσεις με το ζόρι έναν παίκτη που το μυαλό του είναι όχι απλά αλλού, αλλά σε -συγκεκριμένη- άλλη ομάδα. Σε πραγματικά απίστευτο βαθμό. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του Σέρχιο κατά την άφιξή του στην Αθήνα. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, λόγω τουριστικής περιόδου, αποδείχθηκε το ίδιο δύσκολη με την επίτευξη συμφωνίας με τη Λας Πάλμας, η προσπάθεια να βρεθούν εισιτήρια για να έρθει ο παίκτης στην Ελλάδα εντός της προθεσμίας. Τελικά κλείστηκαν τα ξημερώματα (περίπου στις 5!).

Το ταξίδι του ξεκίνησε πολύ νωρίς το πρωί της Πέμπτης και έφτασε στην Ελλάδα στις 21.00 το βράδυ κατάκοπος. Ήταν ο πρώτος επιβάτης που βγήκε από το αεροπλάνο και σύμφωνα με τους ανθρώπους που τον περίμεναν, η διάθεσή του ήταν ανάλογη της ταλαιπωρίας του. Όμως, μόλις σήκωσε το βλέμμα και είδε τόσα γνώριμα άτομα, το πρόσωπό του φώτισε και έσπευσε να πέσει στις αγκαλιές των ανθρώπων που όλο το καλοκαίρι μιλούσε μαζί τους εξ αποστάσεως για εκείνη τη στιγμή. Αν δει κανείς τον τρόπο που τους αγκάλιασε, το σκηνικό θύμισε λίγο τα πλάνα στο... «Εξπρές του Μεσονυκτίου», όταν ο πρωταγωνιστής επέστρεψε στις ΗΠΑ και είδε να τον περιμένει η οικογένειά του.

Η ΑΕΚ φρόντισε γι' αυτό με τον καλύτερο τρόπο. Το κλειδί της επιστροφής του Σέρχιο ήταν ότι ποτέ από την ημέρα που πήρε το αεροπλάνο να επιστρέψει στα Κανάρια δεν έπαψε να νιώθει παίκτης της ΑΕΚ. Μιλούσε μαζί του ο Χιμένεθ, μιλούσαν οι άνθρωποι του ποδοσφαιρικού τμήματος, οι συμπαίκτες του, οι υπάλληλοι... Όλοι. Κάθε μέρα του είχε μέσα... ΑΕΚ. Συζητούσε που θα γινόταν η προετοιμασία στην Πολωνία, κοιτούσε τον... καιρό που θα έκανε εκεί, τις ημερομηνίες, μετά πότε ήταν η κλήρωση του Τσάμπιονς Λιγκ, πότε ήταν τα ματς με την ΤΣΣΚΑ, έπειτα αυτά με τη Μπριζ...

Και ούτε μια στιγμή δεν άφησε η ΑΕΚ να περάσει έστω από τη σκέψη του ότι μπορεί κάτι να άλλαξε. Τη μέρα που βρισκόταν στα γραφεία της ΠΑΕ για τις υπογραφές ο Λιβάγια (ένας επιθετικός για τον οποίο και ο Τσίνο είχε πει τα καλύτερα και γνώριζε πως θα μπορούσε να θεωρηθεί λόγω ποιότητας... αντικαταστάτης του), οι άνθρωποι της ομάδας μιλούσαν μαζί του και τον ρωτούσαν αν έχει έτοιμες τις βαλίτσες του. Χρειάστηκε τελικά να περιμένουν αρκετά στο... γκαράζ, όμως έστω και στην εκπνοή έγινε αυτό που φαίνεται πως ήταν γραφτό.

Ο τρόπος που «αγκάλιασε» η ΑΕΚ ως οικογένεια τον Αραούχο ήταν μια σημαντικότατη παράμετρος για την επιστροφή του. Μια άλλη, ήταν ότι οι άνθρωποι της κατάφεραν να σκεφτούν σωστά σε μια δύσκολη στιγμή. Εκείνο το βράδυ του Γενάρη, όταν άπαντες είχαν... πλημμυρίσει απογοήτευση για την αλλαγή του deal από τη Λας Πάλμας, με την ατάκα του προέδρου της ότι «οι συμφωνίες είναι και για να χαλάνε», οι Κιτρινόμαυροι βρήκαν το καθαρό μυαλό να παλέψουν έστω για έναν όρο: τη ρήτρα 2 εκατ. ευρώ για την επιστροφή του σε άλλη ελληνική ομάδα.

Εκείνο το βράδυ, κάποιοι θα μπορούσαν να «βλέπουν» έναν παίκτη που δεν βρίσκει θέση ούτε στον... Λεβαδειακό της Ισπανίας (όπως λένε στα καφενεία), που έχει προβλήματα με το αλκοόλ και που αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα. Τόσο μεγάλο που αυτή η ρήτρα μπροστά σε όσα είχαν συμβεί φαινόταν... ψήλος στ' άχυρα. Όμως, στην ΑΕΚ ήταν σίγουροι για τον παίκτη που έπαιρναν. Επέμειναν για αυτό τον όρο και έξι μήνες μετά αποδείχθηκε σημαντικός, αφού τα τηλεφωνήματα που δέχθηκε ο Αραούχο από την Ελλάδα ήταν πολλά και... από πολλούς.

Βέβαια, η σχέση της Ένωσης με την πλευρά του παίκτη ήταν πλέον τέτοια που αφενός δεν το σκέφτηκε ούτε λεπτό, αφετέρου πριν από τη Λας Πάλμας το μάθαινε η ΑΕΚ. Αλλά μπορεί ο ίδιος να ήταν ξεκάθαρος για τα «θέλω» του, όμως το όλο... κόνσεπτ που είχε διαμορφωθεί με την ύπαρξη της ρήτρας δεν επέτρεψε και στους Ισπανούς να μπουν σε σοβαρές σκέψεις. Το αναφέρω αυτό γιατί καμία φορά έχει σημασία μελλοντικά ακόμη και το πώς διαχειρίζεσαι «αποτυχίες».

Όλα τα κομμάτια του παζλ, λοιπόν, μπήκαν στη σωστή θέση, σε μια υπόθεση που «δουλεύτηκε» με εξαιρετικό τρόπο από όλες τις μεριές και ο Σέρχιο Αραούχο είναι και πάλι παίκτης της ΑΕΚ. Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2018. Μετά έχει ο Θεός. Το σύνθημα το έδωσε πρώτος ο Τσίνο (έχοντας αποδείξει ήδη πως όταν λέει κάτι, το εννοεί), όταν δήλωσε για την απίστευτη υποδοχή του από τον κόσμο ότι: «Το συναίσθημα ήταν μοναδικό. Ίσως να το ξαναζήσω όταν… ξαναεπιστρέψω του χρόνου».

Υ.Γ.: Για την απουσία του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου από αυτή την Εθνική έχουν γραφτεί -και πιθανότατα θα γραφτούν- πολλά. Στην παρούσα φάση αρκεί το ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος, από το να επιμένεις σε ένα λάθος. Ίσως οι δηλώσεις του Σκίμπε είναι ένα βήμα...

sdna

🎁 ΤΩΡΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΆ* ΚΑΙ 20 ΔΩΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!
21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

loading...