Απίστευτη τοποθέτηση για τον Μάνταλο: «Ευτυχώς το έχασε ο Πέτρος....»

Ο Μάριος Τριβιζάς γράφει για την εθνική που αρχίζει πάλι να ξεφεύγει από τα... ελληνικά δεδομένα και τον Πέτρο Μάνταλο που έκανε σπριντ στο 83' για... να γίνει άμπαλος.


Η... κόλαση της Ζένιτσα δεν αποδείχθηκε τελικά αρkετή για να λυγίσει την εθνική και να βάλει τους Βόσνιους σε ρόλο οδηγού για τη δεύτερη θέση. Η «λευκή» ισοπαλία, που διατήρησε την τύχη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στα δικά του χέρια, ήρθε πολύ πιο εύκολα απ' όσο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, αν μπει σε σύγκριση η εικόνα του αγώνα με την πραγματική δυναμικότητα του αντιπάλου, αλλά και το κλίμα που υπήρχε.

Ενδεχομένως, βέβαια, όσους ανήκουν στην κατηγορία αυτών που είχαν μια ιδιαίτερη... ανησυχία γι' αυτό το παιχνίδι (δεν το κρύβω ότι ήμουν μεταξύ τους), να τους έχει επηρεάσει και το γεγονός πως όταν οι Σαρρήδες και οι Γκιρτζίκηδες κατάφεραν να επιβάλουν μετά από πολλά χρόνια μια... ισορροπία, να φέρουν και πάλι την εθνική στο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου που με κόπο έφτιαξαν, δηλαδή στον πάτο του βαρελιού, πίστεψαν ότι αυτή η σταθερά αποκομμένη πορεία αυτής της ομάδας από την εγχώρια πραγματικότητα ήταν μια παρένθεση που έκλεισε και δεν ξανανοίγει.

Ζήσαμε για χρόνια κάτι παράταιρο. Το Μουντιάλ και το Euro τα είχαμε μάθει να είναι σαν... το Χόλιγουντ. Κάτι που γίνεται μακριά από εμάς και παίζουν ξένοι. Ξαφνικά γίναμε εκ των πρωταγωνιστών και πήραμε και... Όσκαρ. Και, μάλιστα, είναι σαν να έγινε αυτό την εποχή που στην Ελλάδα βασίλευε η... βιντεοταινία.

Ευτυχώς, αυτή η ομάδα επιβεβαίωσε και χθες ότι είναι στον δρόμο της επιστροφής. Βρίσκει τον εαυτό της, επιστρέφει στη λογική της. Και στα στοιχεία που είναι τα μόνα πάνω στα οποία μπορεί να στηριχτεί: στην ψυχή και στην οργάνωση στο παιχνίδι της. Γίνεται και πάλι μια ομάδα, η οποία κάνει κάθε αντίπαλο (ανεξαρτήτως μεγέθους και δυναμικότητας) να πονοκεφαλιάζει πριν τη συναντήσει, γιατί ξέρει ότι δύσκολα χάνει και δεν θέλει και πολύ για να σε κερδίσει.

Χθες θα μπορούσε να κερδίσει, αν το έβαζε ο Μάνταλος. Το έχασε και έγινε... το πρόβλημα της -ποδοσφαιρικής- ζωής μας. Σε ένα παιχνίδι που το «Χ» ήταν μεγάλο αποτέλεσμα στην οικονομία του ομίλου, η Ελλάδα το πήρε με μια σχετική ευκολία στην πραγματικότητα, όμως όλη η συζήτηση δεν πήγε στην επιτυχία, αλλά στον... άμπαλο που δεν το κάρφωσε να τους κάνουμε κηδεία.

Πάντως, εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που το έχασε ο Μάνταλος. Καλύτερα που ήταν αυτός ο οποίος έχασε αυτή την πράγματι τεράστια ευκαιρία και όχι κάποιος άλλος, που δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί αυτό τον χαμό που ακολούθησε. Γιατί ο Μάνταλος ζει στο περιβάλλον της ΑΕΚ και έχει... μάθει να ζει με αυτά. Το έχει η ΑΕΚ όλο αυτό, να τρώγεται με τα ρούχα της. Ενδεχομένως στο ποστ της ΠΑΕ Ολυμπιακός για το αποτέλεσμα της εθνικής (αν έκανε γιατί δεν το τσέκαρα), να μην ήταν τόσα τα σχόλια για τον Μάνταλο, όσα ήταν σε αυτό της ΠΑΕ ΑΕΚ.

Αλλά δεν πέφτει και κανένας από τα σύννεφα. Μπορεί να μην είχαμε τότε Facebook (φανταστείτε τι θα γινόταν αν είχαμε), αλλά είχε βιώσει στο πετσί του αυτό το σύνδρομο -όχι κάποιος τυχαίος, αλλά- ο Ντέμης, όταν είχε χάσει αυτή την απίστευτη ευκαιρία με τη Λοκομοβίβ, που θα έστελνε την ΑΕΚ στα ημιτελικά του κυπελλούχων. Όπως είχε νιώσει στο πετσί του τη μουρμούρα όταν έχασε την ευκαιρία για το 4-2 με τη Ρεάλ στη Φιλαδέλφεια. Ήταν ο Ντέμης, είχε βάλει αυτή τη γκολάρα λίγα λεπτά νωρίτερα, κι όμως έγινε θέμα από κάποιους ότι δεν έβαλε και το άλλο.

Όταν, λοιπόν, έχει βρεθεί στην ίδια θέση ο κορυφαίος επιθετικός που είδαμε τα τελευταία 30 χρόνια, δεν υπάρχει κανένα νόημα να αναφέρουμε άλλα παραδείγματα. Όμως, είπαμε: ευτυχώς που ήταν ο Μάνταλος ο πρωταγωνιστής αυτής της φάσης. Ένας παίκτης που δεν μασάει από τα δύσκολα και δεν... πετάει στα σύννεφα στα καλά. Πέρσι, άκουγε γκρίνια όλη τη χρονιά (έχοντας επιστρέψει από χειρουργείο), έβαλε γκολ στον ημιτελικό, σκόραρε και στον τελικό, σήκωσε τον πρώτο τίτλο της ΑΕΚ στη νέα εποχή ως αρχηγός και την επόμενη μέρα ήταν... Κυριακή.

Φέτος έβαλε το γκολ της ισοφάρισης στη Νέα Σμύρνη, έφτιαξε το δεύτερο γκολ που οδήγησε την ΑΕΚ στην πρώτη της ανατροπή στη σεζόν και στην κατάληψη της πρώτης θέσης στα play off και το βράδυ έφτιαχνε τη βαλίτσα του για να πάει στην εθνική. Ούτε στην ΑΕΚ βγήκε να πει ποτέ τίποτα στα καλά για όσα άκουγε στα άσχημα, ούτε στην εθνική βγήκε να θυμίσει ποτέ ότι για να παίξει στα ματς με την Κύπρο και την Εσθονία (και τελικά και στο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό), ταξίδεψε ο ίδιος στο Μιλάνο για να πάρει ειδική μάσκα που θα του επέτρεπε να αγωνιστεί με κάταγμα στη μύτη.

Στην περίοδο που είχε βαθύνει για τα καλά η φετινή αγωνιστική κρίση της ΑΕΚ, μου είχε πει ένας συμπαίκτης του ότι «και ο Μάνταλος αν όποτε έπαιρνε τη μπάλα, την έδινε απλά στα δύο μέτρα, δεν θα ήταν στο επίκεντρο». Έτσι και σήμερα όλοι θα στέκονταν στην ψυχωμένη εμφάνιση που έκανε ως δεξί εξτρέμ (στη χειρότερη δυνατή θέση για τον ίδιο, αφού ούτε η φυσική του είναι, ούτε να συγκλίνει και να απειλήσει άμεσα μπορεί όπως όταν είναι αριστερά), αν χθες απλά δεν ακολουθούσε τη φάση, αν δεν έκανε το σπριντ στο 83', για να είναι εκεί.

Όμως, εκείνος ανήκει στην κατηγορία των παικτών που πάντα θα επιδιώκουν να είναι εκεί, γνωρίζοντας ότι αν το χάσει θα είναι άμπαλος και αν το βάλει θα είναι θεός. Όντας έτοιμος να τα διαχειριστεί και τα δύο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο προσόν του, κι ας χάνει τέτοιες ευκαιρίες, που σύμφωνα με τους «ποδοσφαιροδίκες»... δεν χάνονται.

*sdna.gr

🎁 ΤΩΡΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΆ* ΚΑΙ 20 ΔΩΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!
21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

loading...